Stappen om de Kredietgeschiedenis van een Huurder te Verifiëren

Answer

Het controleren van de kredietwaardigheid van een huurder is een cruciaal onderdeel van het screeningsproces van huurders. Potentiële verhuurders gebruiken kredietrapporten om te beoordelen of een kandidaat aan financiële verplichtingen voldoet, zoals het op tijd betalen van de huur. Begrijpen hoe je een juiste kredietcontrole uitvoert, helpt je om risico's te verminderen en weloverwogen beslissingen te nemen over verhuur.

Verkrijg eerst de schriftelijke toestemming van de aanvrager om een kredietrapport op te vragen. Volgens de Fair Credit Reporting Act (FCRA) moet je een ondertekend toestemmingsformulier hebben voordat je toegang krijgt tot enige kredietgegevens. Veel online huurtoepassingen bevatten een selectievakje of handtekeningregel specifiek voor dit doel. Zonder toestemming kun je juridische sancties oplopen.

Bepaal vervolgens je methode:

• Huurdersscreeningdiensten: Platforms zoals TransUnion SmartMove, Experian Connect of RentPrep vereenvoudigen het proces door krediet-, achtergrond- en uitzettingscontroles te consolideren in één rapport. De kosten variëren meestal van €30 tot €50 per aanvrager, die je kunt kiezen om zelf te dekken of door te berekenen aan de huurder.
• Directe kredietbureau-rapporten: Als je een zakelijke relatie hebt met een van de grote bureaus—Equifax, Experian of TransUnion—kun je rapporten direct bestellen. Het opzetten van een account kan bewijs van je verhuurdersstatus en naleving van FCRA-richtlijnen vereisen.

Zodra je het kredietrapport ontvangt, bekijk dan deze belangrijke elementen:

• Kredietscore: Scores variëren over het algemeen van 300 tot 850. Hoewel er geen universele "voldoende" score is, zoeken veel verhuurders naar kandidaten met scores boven de 620–650. Overweeg de marktstandaarden in jouw regio bij het instellen van drempels.
• Betalingsgeschiedenis: Controleer op te late betalingen van leningen, creditcards of eerdere huur. Meerdere te late betalingen in de afgelopen 12 maanden kunnen duiden op een hoger risico.
• Rekeningen in incasso of afschrijvingen: Vonnissen, pandrechten of aanzienlijke onbetaalde saldi kunnen wijzen op financiële instabiliteit.
• Duur van de kredietgeschiedenis: Een langere geschiedenis suggereert meer gegevenspunten voor evaluatie. Nieuwe huurders zonder een substantiële kredietgeschiedenis kunnen nog steeds in aanmerking komen als ze sterke referenties of medeondertekenaars bieden.
• Openbare registers: Zoek naar faillissementen of uitzettingen in de afgelopen zeven tot tien jaar. Hoewel niet altijd diskwalificerend, rechtvaardigen deze gegevens een dieper gesprek met de aanvrager.

Houd deze beste praktijken in gedachten:

• Vergelijk rapporten van meerdere bureaus indien mogelijk; verschillende bureaus kunnen iets andere details tonen.
• Bekijk het rapport snel—de meeste online diensten leveren resultaten binnen enkele minuten.
• Vertrouw niet alleen op kredietscores. Weeg andere factoren zoals inkomensverificatie, werkstabiliteit en huurreferenties mee.

Communiceer ten slotte het resultaat professioneel. Als je besluit een aanvraag af te wijzen op basis van krediet, moet je een kennisgeving van nadelige actie verstrekken die het gebruikte bureau specificeert en het recht van de aanvrager om onnauwkeurigheden aan te vechten. Voor meer begeleiding, raadpleeg het Consumer Financial Protection Bureau of je lokale staatswoningautoriteit.

Voordat je een definitieve beslissing neemt, is het raadzaam om een erkende advocaat of een gecertificeerde vastgoedprofessional te raadplegen om ervoor te zorgen dat je voldoet aan federale, staats- en lokale regelgeving.